Wet van Archi Ahmed

De wet van Archi Ahmed is de debuutroman van Mehdi Charef, die in 1951 in de kleine stad Maghnia in Algerije werd geboren. In het begin van de jaren zestig emigreerde zijn vader naar Frankrijk, waar hij werk vond als grondarbeider. Zodra het kon, liet hij zijn gezin overkomen. Charef kent de sloppenwijken, hij groeide op in door­gangshuizen en hij droomde te midden van het beton. Hij droomde er vooral van schrijver te worden, maar hij belandde in de fabriek. Omdat hij het niet verdroeg niet meer te kunnen dromen, ging het met hem bergaf­waarts en kwam hij in de gevangenis terecht. De gevan­genis was nog erger dan de fabriek en op twintigjarige leeftijd nam hij zich voor daar nooit meer in terecht te komen. Sinds tien jaar werkt hij in dezelfde fabriek. Als geen ander auteur is Mehdi Charef erin geslaagd de sfeer en de problematiek rondom de tweede generatie gastarbeiders te tekenen: het vrijwel uitzichtloze leven in de betonnen en verpauperde buitenwijken van de stad waar de geïmmigreerde arbeiders gedwongen zijn te wonen, de grauwe toekomst die hun kinderen te wachten staat, het gebrek aan belangstelling en affectie voor de jeugd van zestien tot achttien jaar, het racisme dat ze dagelijks van de oorspronkelijke bewoners erva­ren, de kleine criminaliteit waarin ze verzeilen. In radde dialogen en een flitsende stijl roept Mehdi Charef een wereld op van onrecht, waaruit duidelijk een ontsporing van onze westerse democratie valt af te leiden.