Theologen in ondertal

De Universiteit van Amsterdam en haar voorloper, het in 1632 gestichte Athenaeum Illustre, gelden niet bepaald als bolwerken van orthodoxie. Want waren het niet vooral kerken van 'dissenters' die hun predikantenopleiding aan deze instellingen verbonden? Mochten de paar hervormde theologen die in vroeger eeuwen aan het Athenaeum verbonden waren wel meer heten dan dominees in professorentoga? Was de gemeentelijke universiteit gedurende de twintigste eeuw niet bij uitstek een centrum van vrijzinnigheid, met een hoogleraar die de historiciteit van Christus ontkende en een 'Amsterdamse School' die vooral in linkse kringen populariteit leek te genieten? Was dat niet het voor de hand liggende gevolg van de aanwezigheid in dezelfde stad van de rechtzinnige Vrije Universiteit? Werd de theologie door het Amsterdamse gemeentebestuur ooit als meer dan een verplicht nummer beschouwd? En kon, om kort te gaan, in deze omgeving de beoefening van de theologie en de godsdienstwetenschap wel tot bloei komen? In dit boek worden deze en andere vragen door verschillende auteurs aan een nieuw onderzoek onderworpen, waarbij in het bijzonder aandacht wordt besteed aan de relatie tussen de stad en haar instellingen voor academisch onderwijs. Hun bijdragen geven een beeld van wat een grillige geschiedenis mag worden genoemd.