Te gooi, te grabbel

Een boek over welvaart, welzijn en welbevinden in het Gooi zal menigeen op het verkeerde been zetten. Het Gooi staat immers bekend als een van de rijkste regio's in Nederland, waar het vooral erg goed wonen is. Dit beeld van het Gooi is de laatste tijd echter zo'n gemeengoed geworden dat voornamelijk bestuurders het idee hebben gekregen dat de kwaliteit van het Gooi puur in de naam zit. Alsof het Gooi een merk is dat puur op basis van de reputatie haar populariteit kan behouden. Om de kwaliteiten van het Gooi zo optimaal mogelijk te benutten zal, volgens deze bestuurders vol grootstedelijke ambities, moeten worden bijgebouwd, zowel huizen als bedrijventerreinen als wegen.De Vereniging Vrienden van het Gooi ziet dit nadrukkelijk anders. Zij ziet in dat de kwaliteiten van het Gooi zeer nadrukkelijk een ruimtelijke basis heeft die niet mag worden verkwanseld.De basis wordt gevormd door een groene aantrekkelijke omgeving waarin de bewoners, hoe verstedelijkt de omgeving ook is, de indruk hebben dat zij direct in het groen wonen.Dit groene illusielandschap moet in hun ogen koste wat het kost behouden blijven om te voorkomen dat kwaliteiten van het Gooi verloren gaan.Koste wat het kost. Hierin gaat het gelukkig niet om geld, maar vooral om inspanning, overtuigingskracht4 en doorzettingsvermogen. Want een investering in de kwaliteiten van het Gooi komt de regio alleen maar ten goede, ook economisch. Dit in tegenstelling tot de grootstedelijke ambities van blind bouwende bestuurders. Dit boek biedt op een overtuigende en uiterst concrete manier voldoende bewijslat voor een insteek op het kwalitatieve ten opzichte van het kwantitatieve, om daarmee bij te dragen aan de strijd van de Vrienden van het Gooi voor behoud van de kwaliteiten van het Gooi. Een versterking van de kwaliteiten leidt daarmee niet alleen tot een mooi Gooi, maar vooral tot een economisch vitale en duurzame regio.