Naar een wijd land doet gij mij uitgaan - als pelgrim op zoek naar innerlijke ruimte

We leven in een wereldwijde ruimte. Fascinerend en tegelijk bedreigend. Wat op me afkomt in woord en beeld is meer dan ik aankan. Juist die veelheid vraagt dat ik een sterke persoonlijkheid moet worden, wil ik er niet in verdrinken. Hoe groter de uiterlijke ruimte is waarin ik leef, des te belangrijker wordt het dat ik innerlijk vrij word. Dat vraagt een kritisch bewustzijn en zelfbewustzijn en de moed om soms alleen te staan. Een niet geringe opgave. Wil ik echter verantwoord keuzes maken, dan moet ik me laten vormen door de kennis en de levenswijsheid van mensen die vóór me geleefd hebben of die mijn tijdgenoten zijn. Door me in de mate van het mogelijke een mening te vormen aan de hand van wat me wordt aangereikt kan ik een vrije mens worden. Velen in onze tijd snakken naar vrijheid en eisen die op. Dat is meestal de roep om vrijheid ten opzichte van het gezag: een uiterlijke vrijheid. Er is ook een andere vrijheid: een innerlijke vrijheid. Hoe kan ik die bereiken? Ook als christen leef ik in die wereldwijde oceaan van informaties, meningen en kreten. Wanneer ik als christen hierin leven wil, als een mens die met ontelbaar velen probeert de weg van Jezus Christus te gaan, moet ik me laten vormen in de kunst van het onderscheiden: de onderscheiding der geesten of de geestelijke onderscheiding: het luisteren naar de heilige Geest in de eigen levenssituatie. Een boeiende onderneming. Daartoe verdiep ik mij in het leven en de geschriften van mensen die als christen hun weg in het leven hebben gezocht en zoeken. Als pelgrim op zoek naar innerlijke ruimte luister ik staande in de kerk naar de Bijbel en naar geestelijke schrijvers. Het meest naar de Nederlandse mysticus Gerlach Peters (ca. 1378-1411). Deze onderscheiding is ook onmisbaar in het pastoraat en de kerkelijke leiding om de opdracht te vervullen waar de kerken in het Westen momenteel voor staan: de nieuwe evangelisatie.