Humanistisch erfgoed 21 - Humanisme als zelfbeschikking

Humanisme is volgens Rob Tielman (1946) het opkomen voor het recht van iedereen om zelf zin en vorm te geven aan het eigen leven zolang het zelfbeschikkingsrecht van anderen daardoor niet in gevaar komt. Hij ziet de gelijkberechtiging van homoseksualiteit als een toetssteen voor een democratische rechtstaat. Dat betekent geen dictatuur van een meerderheid, maar zelfbeschikking voor iedereen. 'Die godsdienstigen die het eigen zielenheil verheerlijken, zijn egocentrischer dan humanisten die ieders zelfbeschikking centraal stellen'. Hij heeft kritiek op 'populistische stromingen die zeggen te willen luisteren naar "het volk" maar in werkelijkheid niet aarzelen om mensenrechten te schenden.' Ook staat hij kritisch tegenover 'het verheerlijken van een lege vrijheid van meningsuiting die in werkelijkheid verworden is tot een heksenjacht op andersdenkenden.' Daardoor zijn volgens hem 'veel (a)sociale media veranderd van een mogelijkheid tot dialoog in een feitenvrij riool van beledigingen tot haatzaaierij en aanzetten tot geweld.' Hij bepleit dat 'meer humanistische geestverwanten levensbeschouwelijk uit de kast komen. Wie de vrijheid liefheeft, moet zelforganisatie niet schuwen maar juist omarmen omdat de tegenstanders van zelfbeschikking meestal zeer goed georganiseerd zijn waardoor zij vaak ten onrechte als talrijker worden gezien dan zij in feite zijn.' Rob Tielman blikt naar aanleiding van zijn zeventigste verjaardag terug op zijn jeugd, zijn activiteiten in de homo/lesbische beweging, en in de humanistische beweging Tenslotte rondt hij zijn memoires af met zijn ervaringen als 'nije Fries'.