Floris Jespers

Vijftien jaar na de Retrospectieve Floris Jespers (1889-1965) die in 1989 in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen plaatshad, wordt opnieuw de gelegenheid geboden om het omvangrijke en gevarieerde oeuvre van de kunstenaar op zijn waarde te schatten. Tijdens het Interbellum werd Jespers gerekend tot de tenoren van de modernistische schilderkunst in België. In en kort n? de Eerste Wereldoorlog behoorde hij, samen met zijn broer de beeldhouwer Oscar Jespers en de dadaïst Paul Joostens, tot de kring rond de dichter-criticus Paul Van Ostaijen die de invloed van het Europese fauvisme, expressionisme, kubisme en futurisme onderging. In de jaren twintig sloot hij zich aan bij de in Brussel opererende Sélection- en Centauregroepen. Toonaangevende critici in binnen- en buitenland noemden zijn naam in één adem met die van Permeke, De Smet en Van den Berghe als toonaangevende 'Vlaamse Expressionisten'. Zijn 'post-expressionistisch' werk is uiterst gevarieerd door zijn meesterschap in verschillende media: naast de olieschilderijen ontstaan talrijke tekeningen, etsen en achterglasschilderijen waarin landelijke thema's afwisselen met circustaferelen. In zijn satirisch geïnspireerde urbane thema's stileert hij vaak met een naar het art-deco neigend formalisme. De 'bange jaren dertig' brengen een kentering: Jespers maakt een ommezwaai naar een traditiegebonden schilderkunst. Series 'Vlaamse en Waalse landschappen', stillevens, portretten vormen een terugkeer naar een 'specialistische' schilderkunst, terwijl hij toch ook een bijdrage levert tot de heropleving van de monumentale kunst door zijn ontwerpen voor tapijten voor de Wereldtentoonstellingen te Parijs en New York. Kort na de Tweede Wereldoorlog vindt Jespers opnieuw aansluiting bij het internationale modernisme, om vervolgens, in de jaren vijftig, zich te herbronnen met de 'Congolese schoonheid', een nieuw hoogtepunt. Als gastcurator beschrijft Jean F. Buyck, ere-wetenschappelijk directeur van het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen, in de begeleidende publicatie het traject van de proteïsche kunstenaar Jespers in de context van de dominante stromingen, met een analyse van de kritische reacties die tot de beeldvorming rond zijn figuur hebben geleid.