En weer zat er een Paul Newman in de keuken

Rijk de Jong is weer in zijn ouderlijk huis in Rozenburg gaan wonen. Zo kan hij zijn 85-jarige moeder, ex-communiste en Ruslandkenner, bijstaan in haar 'strijd tegen de staat'. De overheid is namelijk al decennialang bezig met de plannen voor de Blankenburgtunnel en daarvoor is de oude boerderij waar zijn familie al vanaf 1908 woont, onteigend. Maar zijn moeder wil van geen wijken weten, zelfs niet als er 'breed geschouderde heren in pak' worden ingezet om haar over te halen. Intussen heeft Rijk ook de zorg voor zijn demente tante Teresa, die in een verzorgingshuis woont en die net voor 2400 euro speciaal aangepaste gezondheidsschoenen heeft aangeschaft, terwijl ze niet meer kan lopen. Ook voor de Finse Leena, die als een romantische nomade stelend door Europa trekt, en denkt dat ze de dochter van Elizabeth Taylor is, voelt hij zich verantwoordelijk. Te midden van dit alles probeert hij, als ijverig homoseksueel met voorkeur voor 'SM met mannen die op Paul Newman lijken', aan zijn trekken te komen. Al mailend, bellend en bloggend slaat Rijk zich gewapend met humor en nieuwsgierigheid door het jaar heen. Om tegen de kerstdagen een schokkende constatering te moeten doen. Onder het schrijverspseudoniem Aristide von Bienefeldt overrompelde Rijk de Jong de Nederlandse en Vlaamse literaire wereld met zijn controversiële debuut Bekentenissen van een stamhouder. Daarna volgden de romans Een beschaafde jongeman, Leer mij Walter kennen en De zus die Anna Magnani niet was. Na een periode van literaire rust is hij nu terug, met een openhartig en hilarisch autobiografisch verslag dat het midden houdt tussen een dagboek, een blog en een roman.