Een verleden op de schop

Een verleden op de schop beschrijft de situatie rond beheer en studie van het archeologische bodemarchief in Nederland. De conclusies die in deel 1 getrokken worden rond het beheer zijn alarmerend. De delen 2 en 3, met aansprekende voorbeelden van archeologisch onderzoek en ontwikkeling van archeologische methoden en technieken, geven een positiever beeld te zien. Bij dit alles besteedt de auteur uitvoerig aandacht aan de gevolgen van het Verdrag van Malta uit 1992. Deze overeenkomst legt de lidstaten van de Europese Unie op archeologen te betrekken bij elke ingreep in de bodem; centraal in het verdrag staat bet principe dat de veroorzaker van schade aan archeologische waarden de kosten van het dan verplichte onderzoek betaalt. De verwachting wordt uitgesproken dat de implementatie van dit verdrag, bij bestendiging van het huidige beheer, grote problemen zal opleveren. Een verleden op de schop is niet geschreven vanuit het gezichtspunt van de archeoloog of dat van de overheid. Theo Holleman hanteert een deels journalistiek, deels persoonlijk uitgangspunt. Hij stelt zich uitdrukkelijk op als kritische mede-eigenaar van dit onderdeel van het Nederlandse cultuurhistorische erfgoed en geeft onbevangen zijn gedachten weer over de wijze waarop daarmee wordt omgesprongen.