De renaissance van de visserij

Een nieuwe visserijwet in 1857 maakte een einde aan alle overheidssubsidies en aan vele beperkende bepalingen. Het bij die wet ingestelde College voor de Zeevisscherijen organiseerde in 1861 te Amsterdam de eerste internationale visserijtentoonstelling. Er zouden er vele volgen in binnen- en buitenland, soms wel twee per jaar. De laatste internationale visserijtentoonstelling met Nederlandse deelnemers vóór de Eerste Wereldoorlog was die te Antwerpen in 1907. Een kern van reders, vishandelaren en wetenschappers slaagde erin Nederland aan de meeste visserijtentoonstellingen te doen deelnemen. De Nederlandse inzendingen werden vaak hoog gewaardeerd. Blijken van waardering in de vorm van medailles, erediploma’s, juryrapporten, alsmede catalogi en ingezonden voorwerpen werden teruggevonden in de collecties van het Museum Vlaardingen; zij vormen het uitgangspunt van de beschrijving in dit boek van de Nederlandse deelname. De visserijtentoonstellingen hebben de ontwikkeling en modernisering van de visserij in Nederland en daarbuiten sterk beïnvloed: nieuwe scheepstypen, verbeterde vistuigen, betere conserveringstechnieken en de uitbreiding van de kunstmatige visteelt. De haringaanvoer verdriedubbelde in deze periode. De beroemde Engelse bioloog Thomas Henry Huxley (1825-1895) geloofde in 1883 nog ‘that the cod fishery, the herring fishery, the pilchard fishery, the mackerel fishery, and probably all the great sea fisheries, are inexhaustible’. Wij weten inmiddels wel beter...