(zie 9038401817)homeopathie in de praktijk (ing.)

Al meer dan tachtig jaar is HOMEOPATHIE IN DE PRAKTIJK een onbetwist standaardwerk. Deze geheel herziene editie bevat alle nieuwe opvattinoen en inzichten. Twee homeopathische huisartsen hebben de klassieker van Dr. Voorhoeve geheel in zijn geest, uitgaande van de mogelijkheden die de horneopathie biedt om thuis preventief en actief te kunnen optreden, herzien en aangepast aan de nieuwste ontwikkelingen. In de afgelopen tien Jaar is heel, veel veranderd. De homeopathie heeft een enorme vlucht genomen, zowel onder het grote publiek als ook onder artsen. De essentie waarop de homeopathie is gebaseerd is in twee eeuwen echter alleen maar steviger geworden. HOMEOPATHIE IN DE PRAKTIJK blijft onderverdeeld in drie delen: In het eerste deel worden onder andere de grondbeginselen van de homeopathie, de bereiding, aanwending en liet gebruik van de geneesmiddelen besproken en wordt een karakteristiek van de 110 belangrijkste horneopathische geneesmiddelen gegeven. In het tweede deel komt de anatornie aan de orde en in het derde deel wordt een overzicht van de meest voorkomende zlekten en hun behandelwijze gegeven Dit medische handboek is door zijn uitgebreide en toegankelijke indeling een betrouwbare vraagbaak voor gezond leven Zelfs voor het geniaalste mensenwerk slaat het uur dat het aan herziening toe is. Zo verging het ook het boek van dr. J. Voorhoeve, dat in het begin van deze eeuw overal opzien baarde. Er verschenen zelfs een Duitse en een Engelse vertaling van, die overigens al sinds jaar en dag zijn uitverkocht. De auteur zelf en bevriende handen na zijn heengaan brachten bij elke druk wijzigingen aan, totdat het ogenblik van een grote ingreep aangebroken was. Een boek van deze allure herschrijven bleek een reuzenkarwei en daar was dan ook een héél grote voor nodig. De uitgeverij trof die in de persoon van dr. dr. R.A. Benthem Oosterhuis. De dubbele doctorstitel voor zijn naam is geen zetfout. Hij was medicus én filosoof met proefschriften over — hoe kón het ook anders — de homoeopathie en over de Tsjechische pedagoog Comenìus. Het herboren boek begon een triomftocht. De opkomende belangstelling voor de homoeopathie heeft dat ongetwijfeld sterk in de hand gewerkt, maar aan de andere kant heeft het boek weer veel bijgedragen tot het bekend worden van de homoeopathie. De positieve versie van een vicieuze cirkel. Keer op keer herdrukt is ‘Homoeopathie in de praktijk’ tenslotte onontkoombaar aan een stuk of wat wijzigingen toegekomen. Er zijn homoeopathische middelen van de markt verdwenen. Gepotentieerde Opium en Uranothorium komen b.v. in de repertoria voor homoeopathische middelen niet meer voor. Anderzijds zijn medicijnen als Avena sativa, Calendula en Sabal serrulatum niet meer weg te denken. Enige merknamen verdwenen van het toneel. Mensen bellen dan ten onrechte de uitgeverij op, waar men aanvankelijk nog naar dr. Oosterhuis kon verwijzen. Maar sinds zijn dood op hoogbejaarde leeftijd moest men de antwoorden schuldig blijven. Daarom zijn vrijwel álle merknamen geschrapt als een té vlottend gegeven. Over kanker zijn wat nieuwe gegevens bekend geworden en ook een stuk of wat andere verouderde zaken zijn vervangen. Bepaalde potenties zijn uit de handel genomen en andere zijn ervoor in de plaats gekomen. Namen als Calcarea carbonica, Antimonium tartaricum en Actaea racemosa zijn door Calcium carbonicum, Tartarus emeticus en Cimicifuga vervangen. Omdat soms de tegenstelling tussen klinische en klassieke homoeopathie om de hoek komt kijken, zijn er enkele woorden aan gewijd. Men zal hierbij ontdekken dat mensen als Voorhoeve en Oosterhuis wat potentiëring betreft duidelijk de klinische homoeopathie aanhingen. Een andere tegenstelling die veld wint, is die tussen simplexen complexmiddelen. Ook dat noodzaakte tot een korte verklaring, die deels ook een beginselverklaring is. De voorstanders van de oude Voorhoeve/Oosterhuis hoeven niet bezorgd te zijn dat de opvattingen van deze pioniers gewijzigd zouden zijn. Zelfs waar hun meningen niet met die van collegae strookten, zijn ze onaangetast gehandhaafd. Want dat is het voorrecht van een schrijver in een democratisch land: zijn eigen ervaringen tegenover die van anderen stellen. Alle goeds rijpt langzaam. De veranderingen in dit werk zijn dan ook voor een deel in de loop van de tijd door mij vergaard. Velen hebben geschreven en gebeld. Het is onmogelijk iedereen met name te noemen die een bijdrage heeft geleverd, nog los van het feit dat veel bescheiden figuren dat uitdrukkelijk niet wilden. De veelheid van met elkaar strokende deskundige adviezen maakte het ook gemakkelijk de nodige correcties aan te brengen. Uw redactrice heeft meer een registrerende en redigerende functie gehad dan dat zij op eigen gezag medische teksten heeft geschreven. Dat er voor de nieuwe versie van ‘Homoeopathie in de praktijk’ geen arts is aangezocht heeft vele redenen, variërend van het permanente gebrek aan tijd waaronder vrijwel alle homoeopathisch werkende geneesheren lijden, tot de wens het wezen van het boek onverkort te handhaven. Een goede medicus zou er zéker zijn eigen cachet aan hebben gegeven. Maar dat bewaren we voor een nóg verder verwijderde toekomst, als ‘Homoeopathie in de praktijk’ weer eens een grote revisie nodig heeft. En zóver is het voorlopig nog niet.