Wij moeten lachen en huilen / Privé-domein / 182

In sommige opzichten elkaars tegenpolen waren zij desalniettemin door hechte vriendschapsbanden met elkaar verbonden: Gustave Flaubert, mensenschuw, soms dagenlang aan één zin peuterend, en George Sand, die gemakkelijk contacten legde en verbluffend snel en probleemloos schreef. De twee hielden de ander in hun brieven voortdurend van elkaars gaan en staan in de literatuur en de wereld op de hoogte. Vooral voor Flaubert waren zijn brieven een uitlaatklep: hij geeft zijn hele hebben en houden er ongeremd en hartstochtelijk in prijs. De meeste brieven tussen de twee topauteurs van de negentiende eeuw vallen in de tijd dat beiden hun belangrijkste boeken hebben gepubliceerd. In hun brieven zien ze terug op het epos van leed en strijd dat hun leven was. Doordat de romans en verhalen van Flaubert in nieuwe vertalingen de laatste jaren veel nieuwe lezers kregen, nam de vraag naar zijn 'privé-domein' toe. Ook George Sand is nog steeds zeer populair getuige de verschijning enkele jaren geleden van maar liefst drie nieuwe biografieën over haar. Edu Borger brengt in dit boek alle brieven die Flaubert en Sand elkaar schreven bijeen en schreef er noten en een voorwoord bij. Het levert een intrigerend dubbelportret op, maar vooral ook een ontroerende, soms komische kroniek van de negentiende eeuw. Een fascinerende verzameling is het. Want als er iemand in die tijd brieven kon schrijven dan was dat Flaubert. Prachtig waren ze, zowel qua vorm als inhoud." - Noordhollands Dagblad Het zijn alleen de heel groten die zichzelf diep kunnen peilen. Gustave Flaubert is een van die groten. Zijn brievenbundels zijn hoogtepunten in de autobiografische literatuur." - Hans Warren