Wie denk je dat je bent ?

Hoewel hij geen psycholoog was, schreef W. Goethe ooit : “Het grootste kwaad dat iemand kan overkomen, is dat hij slecht over zichzelf denkt.” Andere creatieve mensen kwamen tot soortgelijke besluiten. Carl Rogers bijvoorbeeld stelde : “Wat ik mn mijn ontmoetingen met mensen heb leren zien als de kern van veel problemen, is dat een grote meerderheid zichzelf misprijst en zichzelf als waardeloos en onaantrekkelijk ervaart.” Beide uitspraken wijzen op het belang van het thema van dit boek : het zelfbeeld. In het eerste hoofdstuk bespreken we de betekenis van het zelfbeeld en de belangrijkste kenmerken ervan. We onderzoeken verder ook hoe veranderlijk of stabiel het zelfbeeld is en beschrijven de rol en de betekenis van de zelfwaardering. Een baby heeft geen zelfbeeld. Hij wordt er dus niet mee geboren. Het zelfbeeld ontwikkelt zich daarentegen een heel leven lang. Hoe die evolutie verloopt schetsen we in het tweede hoofdstuk. Inzicht in zijn zelfbeeld maakt de mens duidelijk wie hij of zij is. Die kennis, die zekerheid is erg belangrijk. We stellen dan ook vast dat mensen heel wat energie investeren in het behoud van hun zelfbeeld, zelfs wanneer dat beeld soms erg negatief is. De processen die ze daarbij aanwenden, komen in het derde hoofdstuk aan bod. Andere mensen spelen een cruciale rol in de ontwikkeling en de handhaving van het zelfbeeld. Meer nog, het zelfbeeld is is het resultaat van de interaxcties tussen iemand en zijn omgeving.