Verleiding, drift en herhaling

In zijn vroegste teksten verdedigt Sigmund Freud de ‘theorie van de verleiding’, die inhoudt dat de oorsprong van een neurose te vinden is in seksuele trauma’s uit de kinderjaren. Vaak wordt beweerd dat Freud de realiteit van dergelijke trauma’s later zou hebben verworpen, om deze te vervangen door oedipale fantasieën. In Verleiding, drift en herhaling presenteren Herman Westerink en Philippe Van Haute een radicaal nieuwe lezing van Freud. Door de ontwikkelingsgang van zijn denken nauwgezet te volgen, laten zij zien dat de realiteit van het seksuele trauma heel het oeuvre van Freud is blijven bepalen. De exploratie van deze problematiek in enkele van zijn centrale teksten brengt bovendien aan het licht dat de rol van het trauma de louter klinische problematiek ver overschrijdt. Freud ontwikkelt een metafysica van het trauma die een tragische mensvisie impliceert. ‘Door de heldere uiteenzettingen is deze filosofische studie goed leesbaar als een inleiding in het werk van Freud. Tegelijkertijd verschaft ze nieuwe inzichten in de grondlegger van de psychoanalyse, waardoor het een belangrijke bijdrage is aan het hedendaagse Freud-onderzoek.’ – Ruud Welten Herman Westerink (1968) is universitair hoofddocent godsdienstfilosofie aan de Radboud Universiteit. Philippe Van Haute (1957) is hoogleraar wijsgerige antropologie aan de Radboud Universiteit en bijzonder hoogleraar aan de Universiteit van Pretoria. Ze doen onderzoek naar de wijsgerige betekenis van de psychoanalyse in het werk van Freud en zijn leerlingen. Samen publiceerden ze eerder onder meer Reading Freud’s ‘Three Essays on the Theory of Sexuality’: From Pleasure to the Object (2020).