Uithoorn zeven eeuwen geschiedenis

Voorwoord Uithoorn was eeuwenlang een plattelandsdorp. Een dorp waar ogenschijnlijk niets gebeurde. Amper honderd jaar geleden schreef Jan Feith: 'Ziehier weer een van die stille rivierstadjes, slechts gebrekkig met het groote verkeer aangeslooten' (in De Haarlemmermeerlijnen, 1915). Wat Uithoorn wél had, was sfeer. Stroomafwaarts over de Amstel varend, zag men vanuit de verte de torens van de kerk en de hoge molen. Bij het oude Rechthuis passeerde men de houten ophaalbrug met de dubbele klap, de pittoreske binnenhaven en de lange rij huizen aan het Marktplein. Vooruit kijkend kwam de van verre zichtbare Thamerkerk in het oog. Een mooi dorp aan de rivier was het. Deze geschiedenis van Uithoorn en De Kwakel is wat betreft de eeuwen vóór 1800 noodgedwongen een reconstructie op basis van beperkt bronnenmateriaal. Af en toe is de beschrijving uitvoeriger en gedetailleerder beschreven omdat er - blijkens de bewaard gebleven archiefstukken - een bijzondere gebeurtenis of toestand het dorp trof, zoals het Rampjaar in 1672 of de brand in 1781. Na 1800 nam de behoefte tot het vastleggen en bewaren van besluiten en handelingen sterk toe. Het gemeentebestuur bewaarde zljn papieren, het regionale Weekblad verscheen en fotografen legden het dorpsleven vast. Veel van dit alles is bewaard gebleven. De hoeveelheid was zo groot dat ik een keuze moest maken. De keuze is persoonlijk, maar kwam niet toevallig tot stand. De belangrijkheid van de feiten toen, bepaalde de keuze nu. Altijd is het uitgangspunt geweest de lange termijn ontwikkelingen te beschrijven en deze te verduidelijken met behulp van kaarten en prenten uit vroeger eeuwen. Uithoorn is gelegen aan een prachtige rivler en daarom trokken kunstenaars hiernaartoe om het uitzicht op Uithoorn en Thamen aan de Amstel vast te leggen. Veel van hun werken is te voorschijn gehaald uit de rijksarchieven en in dit boek opgenomen, de meeste in kleur. Het zijn unieke beelden van voorbije tijden. Niet alleen deze prenten, maar ook foto's uit familiebezit en uit het bezit van collectioneurs en de Stichting Oud Uithoorn / De Kwakel zijn opgenomen. Daardoor is het tevens een mooi kijkboek geworden. Dit boek biedt niet het laatste woord over de geschiedenis van Uithoorn en De Kwakel, maar is hopelijk wel de aanleiding tot voortgaand onderzoek.