Surinaamse ballade

De reis ging van Albina naar Nickerie. Als roadmovie begon het, in het Marowijne-gebied, terrein van de jungleoorlog, waar de gebeurtenissen af te lezen zijn van de littekens in de straat. De ontluistering van Suriname zet zich daarna voort, vastgelegd in poëtische beelden, zoetzuur commentaar en gesprekken met 'hoogwaardigheidsbekleders'die zichzelf verstrikken in hun woorden, terwijl de onttakeling zichtbaar om hen heen toeslaat. Fotograaf Fred van Dijk en schrijver Anil Ramdas volgden de oost-westroute door Suriname en maakten een vierdelige televisiefilm. Alle plaatsen die zij aandeden staan voor een Surinaams element: Albina voor de oorlog, Moengo voor het bauxiet, Tamanredjo voor het Javaanse heimwee, Marienburg voor de suiker, Nieuw-Amsterdam voor de geschiedenis, Paramaribo voor de woeker van de bureaucratie, Coronie voor de slavernij, Nickerie voor de steenrijke en straatarme rijstboeren. In dit boek doen zij een persoonlijk verslag van hun zoektocht, samen met hun geluidsman, producente en logistieke man: de een in woorden, de ander in beelden. 'Wel de snack maar niet de saus' is een regel uit een Caribisch liedje. Het zijn woorden die een gemis aanduiden, het gemeenschappelijke lot van de 'Westindies'. En ze zijn leidraad voor dit boek: een droevige volksvertelling.