Sterren Van Zeven Spiegels

Sterren van zeven spiegels Een ontroerend mooi boek over de mens, acupunctuur, Westerse en Oosterse geneeskunde door Vladimir Dmitriev, arts en acupuncturist Op de schering van zijn eigen bijzondere levensgeschiedenis weeft de Russische arts en schrijver Vladimir Dmitriev de onderdelen tezamen van al dat is in de kosmos: het universum, de aarde, het leven, het lichaam. Hij benoemt de parallellen die hij van macro- tot microniveau waarneemt, en vlecht in prachtig beeldende taal de Westerse en Oosterse geneeskunde en de Chinese acupunctuur dooreen. Poëtisch beschrijft hij de onderling verbonden, zichtbare en onzichtbare basiselementen in het universum, en hoe de oerenergie zich ooit vertraagde van lichtend bewustzijn tot lichtgolven, tot golven van water, tot golven van zand, tot aarde, steen en golvende bergketens. Hij verhaalt hoe hij tijdens zijn jeugdjaren deze bijzondere krachten in zich opzoog in de onaangetaste natuur van de Oeral, en deze terugvoelt in de genezende wijsheid binnen de meridianen, de lichaamskanalen die hij in de Chinese acupunctuur leerde te verkennen. Het boek, harmonisch en aanvullend voorzien van prachtige foto’s door Pieter Ouddeken, begint met: ’In den beginne was het punt. En dat punt was het woord. En het woord was bij God. Zo werd de eerste ster geboren.’ De passage eindigt met: ’Ik ben de golf en het deeltje. Ik ben de punt en het woord. En het woord is bij God.’ De ruim 150 pagina’s bladzijden laten zich lezen als een liefdesverklaring aan het leven en het lichaam, en zijn tegelijkertijd een magisch reisverslag door de holografische verbondenheid tussen leven, liefde en ziel, kennis en kunde, trilling en materie, het goddelijke en het menselijke. In zijn beschrijvingen van de organen brengt hij vol eerbied tastbare en onzichtbare elementen bijeen. Het mineralenrijk bouwde ons geraamte, het plantenrijk ontwikkelde onze morfologische cellenbasis, het dierenrijk deed dat met onze instincten en overlevingsdrang. Zorgvuldig penseelt hij op het lichaam de meridianen in, voertuigen van de lichaamsenergie; kleurt hij hun materiële betekenissen en onstoffelijke functies, schetst hij hun uiterlijke signalen van welbevinden, geeft hij aan in welk deel van de 24-uurs cyclus zij actief zijn, op welk punt hun energie ligt opgeslagen, en welke tekenen op het lichaam hun niet-optimale staat van zijn verraden. Ingebed in een kosmisch geheel is het beoefenen van de acupunctuur een eerbiedig spel met creatieve krachten: ”Het is van groot belang dat degene die een naald ter hand neemt, ervan is doordrongen dat zijn hand op dat moment een scheppende hand is”… Sterren van zeven spiegels is een boek dat fascineert en ontroert, en dat in de subtiele schoonheid van een menging van culturen een diepe eigen wijsheid deelt over de mens en het leven, bij monde van acupunctuur, Westerse en Oosterse geneeskunde, en de talloze elementen daarin die alles met alles verbinden. ”De mens is geen toeval, maar een wetmatigheid waarvan de evolutie nog niet is voltooid”. Wat zou het mooi zijn als dit boek, in al z’n beelden, klanken en kleuren van liefde en respect, voor iedereen de allereerste kennismaking zou zijn met geneeskunst, acupunctuur… en – opnieuw – met zichzelf!