Prudentiareeks Multicultureel sterven in het ziekenhuis

Sterven en dood horen bij het leven, en tegelijkertijd vormen ze er de ontkenning van. Met die paradox wordt ieder van ons vroeg of laat geconfronteerd. Ziekenhuizen zijn plaatsen waar geprobeerd wordt het moment van sterven zo lang mogelijk uit te stellen. Vanuit die context is de dreigende dood primair een medisch probleem dat om een oplossing vraagt. Echter, wanneer ons einde onontkoombaar nabijkomt, gaat het niet meer om vragen naar oorzaken en behandelingen, maar naar zin en betekenis. Waarom? Wat betekent de dood voor mij of voor ons? Hoe kunnen we iemand helpen haar of zijn eigen dood te sterven? In het multiculturele Nederland zijn de antwoorden op deze vragen divers; onze samenleving bevat elementen van het min of meer klassieke christendom, van het postchristelijk tijdperk, van nieuwe spiritualiteiten, van islam, en van allerlei mengvormen tussen religie en cultuur. Mensen helpen hun eigen dood te sterven, vraagt enige vertrouwdheid met deze verschillende religieuze en culturele achtergronden. Het vermogen om aan te sluiten bij de spirituele en culturele behoeftes van stervenden en hun naasten moet een onderdeel zijn van de beroepscompetentie van zorgverleners.