Mimese en geweld

René Girard la In zekere zin een buitenbeentje In de academische wereld, Doorgaans karakteriscert men beocfenaren van de we= tenachappen naar de discipline waartoe zij behoren, maar bij Girard la dit buitengewoon moeilijk, Hij is opgeleid als historicus, maar Ís allerminst bij zijn historische leest gebleven. Zijn theo= rieën en Inzichten hebben betrekking op tal van vakken, zoals literatuurwetenschap, antropologie, theologie, filosof ie en sociolo=gie. Hij hoeft op die terreinen zelfs nogal wat pretenties: zo stelt hij dat zijn theorieën die andere disciplines in wezen omvatten. Daarbij zijn die theorieën in wezen nog heel simpel ook. Op zich is dat verfrissend is deze tijden van genuanceerde meningen, maar het jaagt beoefenaren van die vakwetenschappen wel in het harnas. Is de wereld, vooral hun vak, echt zo eenvoudig? De reacties vanuit de betreffende wetenschappen op Girard zijn daarom zeer gemengd en variëren van integrale afwijzing tot enthousiaste omhelzing. De culturele antropologie is één van deze vakken. Haar studie terrein beslaat de mondiale variëteit aan menselijke culturen. Aangozien Girard hier zeer expliciete uitspraken over doet, willen de antropologen de handschoen, bun door Girard toegeworpen, gaarneopnemen, De Afdeling Culturele Antropologie en Sociologie der Niet-Westerse Volken van de Nederlandse Sociologische en Antropologische Vereniging organiseerde daarom als beroepsvereniging van antropologen, in samenwerking met de uitgeverij Kok Agora, een studiedag op 9 april 1987 in de R.U. Utrecht, om vanuit de beoefening van de betrokken vakwetenschappen ín Nederland, zich te beraden op wat Girard te bieden heeft. Daarbij was het niet zinvol zich tot één vakdiscipline te beperken, omdat bet 'Girardijnse paradigma’, zoals Tijmes het in zijn bijdrage noemt, juist boven de vakgrenzen uit gaat. Vanuit de filosofie, de sociologie, de literatuurwetenschap en de antropologie zijn daarom Commentaren op Girards theorieën gegeven en besproken. De resultaten hiervan vormen de basis voor deze bundel. De bijdragen zijn gegroepeerd ín drie delen, In het eerste wordt een inleiding gegeven in Girard’s werk. De theoretische voorlopers van Girard in de geschiedenis van de menswetenschap=