Mijn leven achter onzichtbare tralies

Een heruitgave van MIJN LEVEN ACHTER ONZICHTBARE TRALIES, waarin meer teksten zijn opgenomen en ook fotos die het tijdsbeeld van het naoorlogse Amsterdam versterken. Niet zomaar een naoorlogs gezin, dat uit vijf personen bestaat, de vader, de moeder, drie dochters waarvan Manja de jongste is. De ouders Holocaustsurvivors, de vader concentratiekampen overleefd, waar hij terechtkwam door verraad over zijn illegaal drukwerk als strafgeval, niet als Jood, alhoewel hij een Joodse vader had. De moeder verliest haar hele familie en komt zwaar beschadigd uit die oorlog tevoorschijn, maar ontkent ... mamma had helemaal niets meegemaakt, er was nooit iets gebeurd De angstige verdrietige vrouw heeft nagenoeg een fatale uitwerking op haar dochter Manja, die geen geborgenheid bij de moeder vindt, hoe zorgzaam die ook is, maar geen veiligheid uitstraalt. Het meisje belandt jong in de psychiatrie zonder meer al schadelijk voor een puber, maar in de jaren zestig bestond dat meer uit mishandelen dan uit behandelen. Ook zij een overlever mede dankzij haar schrijven. Het boekje bevat tevens twee cds met door haarzelf ingesproken teksten, uitlichtingen dwars door het boek heen. De foto doet misschien vermoeden, dat ze dansend door het leven gaat, maar ook dat is een manier van doorgaan, trouwens ze maakt hier een diepe buiging! (Voor de ouders, het leven/de wereld?) hoe kon ik recht hebben op angst en verdriet na wat mijn ouders hadden doorstaan en hoe de familie aan zijn einde was gekomen zwak was ik en slecht hoe vaak heb ik mijn moeder bits horen zeggen ik ben geen Jodin ik ben Nederlands