Lost in translation / Publicatiereeks van het Centrum voor Justitiepastoraat / 6

Biedt de 'participatiesamenleving' kansen voor (ex-)gedetineerden die een nieuwleven willen beginnen? En hoe kunnen de geestelijke verzorging bij justitieenerzijds en de nazorgorganisaties en (migranten)kerken anderzijds hieraanbijdragen? Deze vragen stonden centraal tijdens het eerste lustrumcongresvan het Centrum voor Justitiepastoraat. De verschillende bijdragen aan ditcongres zijn gepubliceerd in het eerste deel van deze lustrumbundel. Hiermeelevert het Centrum een bijdrage aan het maatschappelijk debat over departicipatiesamenleving vanuit het oogpunt van de geestelijke verzorging.Het tweede deel van de bundel geeft een beeld van een van de taken vanhet justitiepastoraat, namelijk de verzorging van de kerkdienst in justitiëleinrichtingen. De deelname aan de (zondagse) vieringen vormt een belangrijkeschakel tussen de zorg voor gedetineerden in de bajes en de nazorg doorgeloofsgemeenschappen na detentie. De werelden binnen en buiten de murenverschillen sterk qua taal en cultuur. De terugkeer in de samenleving kan ervaren worden als Lost in Translation.Het behoort tot de deskundigheid van de geestelijk verzorger om als tolk en gidsde verschillende werelden van Bijbel en liturgie, van de gedetineerden en vande samenleving met elkaar in verbinding te brengen. Tegelijk weet de geestelijkverzorger uit eigen ervaring hoezeer de verschillen tussen deze werelden eengevoel van vervreemding kunnen oproepen. De studiedagen 2014 voor derooms-katholieke en de protestantse geestelijk verzorgers stonden in het tekenvan deskundigheid van de vertolking . Vanuit de kern van hun werk zijn geestelijk verzorgers aldus op verschillende manieren gericht op het bevorderen de participatiemogelijkheden van de (ex-)gedetineerden.