In de bovenkooi / Meulenhoff editie / 272

Tekst achterop: Jacob Maarten Arend Biesheuvel is geen familie van de politicus, maar wel een neef van de gereformeerde schrijfster Jacoba M. Vreugdenhil. Hij komt uit de buurt van Rotterdam, waar hij lid is geweest van de knapenvereniging en het gymnasium bezocht heeft. Daarna heeft hij een tijd gevaren. Daarna heeft hij rechten gestudeerd in Leiden — het laatste wat je van hem denken zou als je hem ziet. Hij is een zeer goede prozaschrijver. Ik beweer graag dat ik hem ontdekt heb, maar dat schijnt niet waar te wezen. Ik ken hem al jaren. Toen hij mij voor het eerst zag, meende hij dat ik God was, door mijn onhandig, wat verlegen en burgerlijk uiterlijk en optreden. Al in die dagen schreef hij verhalen, waarvan hij de inhoud, liefst in een druk en luidruchtig gezelschap, ongevraagd en uitvoerig aan iedereen vertelde. Die verhalen gingen toen over wolken en lieveheersbeestjes of over fantastische avonturen van fantastische mensen. Later begon hij 'echt gebeurde' dingen te schrijven, en toen kwam zijn meesterschap tot ontplooiing. Niet dat er onder die fantastische verhalen geen onvergetelijke stukken zitten: leest u maar eens Brommer op zee of het verhaal van de man die, tegelijk aangevuurd en tegengewerkt door zijn vader, een wedstrijd wint in het met een blok ijs door de Sahara fietsen (winnaar is wie het grootste brok over de finish brengt). Maar het mooist vind ik toch de 'echte' verhalen: In de bovenkooi, Port Churchill, Tanker cleaning, Storm op zee... En dan niet te vergeten: Moeilijkheden, dat ik zo'n keer of vijf gelezen heb, en Oculare Biesheuvel, met de mooiste opsomming van namen sinds de 'lijst der schepen' bij Homerus. En vergeet vooral niet Astrid Krikke te lezen. In dat verhaal is het hele menselijke leven kort samengevat. Karel van het Reve