Ik verkoop zelfs de paus een tweepersoons bed - Jan Simons

Beste Lezer, Al jaren liep ik met het idee rond om ooit nog eens een boek te schrijven over mijn turbulente leven en mijn geliefde Budschop, waar ik in de ‘50/‘60-er jaren opgroeide. Ik ben nu ‘zestiger’ en qua geest nog redelijk helder: nu kan het nog… Mijn vader was Peelwerker en had negen kindmondjes te vullen. Geen vetpot dus. We stonden als familie dan ook niet in hoog aanzien. Het was ‘struggle for life.’ Misschien dat u na het lezen van dit boek begrijpt waarom we bepaalde dingen deden, zoals we ze deden. Pure overlevingsdrang. Er moest vet in het potje komen. We deden nooit criminele dingen, net zo min als dat mijn broers of zussen ooit één dag misbruik maakten van WW en/of andere instanties. Volgens de overlevering komen wij voort uit een ‘Teutengeslacht.’ Handel drijven zat dus in de genen verankerd. Ik heb mijn verhalen zo compleet mogelijk verteld aan schrijver Jan Strick, die ze heeft voorzien van een smakelijk sausje. Ik heb geprobeerd om mensen zoveel mogelijk te ontzien als het om gevoelige zaken ging, maar dat was niet altijd mogelijk. Laat één ding vooral duidelijk zijn: ik ben wel de laatste die iemand persoonlijk heeft willen raken. In een enkel geval zijn zelfs namen gefingeerd omdat het nageslacht het geschrevene als kwetsend zou kunnen ervaren. Van de andere kant: we leven in een vrij land, dat vrijheid van meningsuiting met hoofdletters schrijft. Soms mag je dus ook zaken aan de kaak stellen! Alle mensen die mij hielpen met het opdiepen van verhalen en situaties wil ik hierbij graag bedanken. Maar niemand persoonlijk, omdat ik veel te bang ben om iemand te vergeten. Tot slot: Ik wil dit boek graag opdragen aan mijn nageslacht, dat door mijn turbulente levenswandel wel eens wat tekort kwam. Misschien wat laat…..maar niettemin goed bedoeld! Ik wens u veel leesplezier! Jan Simons