Het kappen van het bos

Guglielmo, vader van twee meisjes, Irma en Adriana, en sinds een paar maanden weduwnaar, is een jonge man die van de eigenaar uit Massa Marittima het recht heeft gekocht om de bomen van een bos in de Toscaanse Apennijnen te kappen en te verkopen. Vijf maanden brengt hij op de berg door met vier andere houthakkers: Fiore, een man van in de vijftig met een moeilijk karakter maar met veel ervaring, die de baas zal zijn; Francesco, iets ouder dan Fiore, niet erg actief op het werk, maar erg goed in het vertellen van verhalen, wat goed van pas komt op lange avonden of regenachtige dagen; Amedeo, neef van Guglielmo; en de twintigjarige Germano, een liefhebber van vrouwen, een beetje opschepperig en een gepassioneerd jager.

Als het werk klaar is en de laatste lading is afgeleverd bij de muilezeldrijver, keert Guglielmo terug naar huis. Als hij de begraafplaats passeert realiseert hij zich dat hij de pijn van de dood van zijn vrouw niet heeft overwonnen.

Het kappen van het bos, in 1963 verfilmd door Vittorio Cottafavi, is een spirituele roman van een schrijver die zorgvuldig zoekt naar de zin van het bestaan ​​in het gewone lot van het leven.

Carlo Cassola (1917-1987) was een invloedrijke Italiaanse romanschrijver en essayist, die de landschappen en de gewone mensen van Toscane ​​portretteerde. Tijdens WO II vocht Cassola in het verzet. Deze periode vormde de achtergrond van enkele van zijn bekendste werken, waaronder het semi-autobiografische Het kappen van het bos. In 1960 won hij de Strega-prijs voor La ragazza di Bube. Cassola’s latere zorg voor het milieu en de dreiging van een nucleaire oorlog verwerkte hij in essays en in de roman Il paradiso degli animali (1979).