Gedwongen Vriendschap. Tewerkgesteld bij Rudolf Sack in Leipzig maart 1943-mei 1945

In Gedwongen vriendschap beschrijft Paul J van Sluijs (Middelburg, 1946) het verblijf van zijn vader Ad van Sluijs en diens lotgenoten in Leipzig in de periode maart 1943 tot mei 1945. Op grond van de arbeidsinzet werden zij gedwongen te werken bij Rudolf Sack, een fabrikant van landbouwwerktuigen, waar tijdens de Tweede Wereldoorlog ook oorlogsmaterieel werd gemaakt. Met het fotoalbum van zijn vader als uitgangspunt ging de auteur op zoek naar feiten en achtergronden, waarover zijn vader niet had willen spreken. Omvangrijk onderzoek in Nederland en Duitsland vormt de basis voor dit boek, dat door de auteur wordt gekenmerkt als "uit de hand gelopen nieuwsgierigheid". De beschrijving met de foto's en documenten, aangevuld met opgetekende herinneringen van Zeeuwse ex-dwangarbeiders, geeft een uniek inkijkje in het dagelijks leven van de mensen die gedwongen werkten bij Rudolf Sack. Het boek voert ons mee vanaf het moment van de aanwerving en het vertrek naar Leipzig tot en met de terugkeer in Nederland. Behalve een grote groep uit de provincie Zeeland werkten ook dwangarbeiders uit onder meer Leiden, Alphen aan de Rijn en Woerden alsmede uit Bergh en 's-Heerenberg bij Rudolf Sack. Tijdens het onderzoek bleek dat Nederlandse krijgsgevangenen gedwongen werden om bij Rudolf Sack te werken. Aan deze groep wordt in het boek ook aandacht besteed. Veel ex-dwangarbeiders kregen na thuiskomst te maken met reacties van onbegrip of zelfs veroordeling op hun gedwongen arbeid in Duitsland. Velen zwegen dan ook over die periode.