Friedrich nietzsche

Nietzsehe blijft boeien. Dat bewijst de berg artikelen en boeken die recentelijk over hem bijeengeschreven is. Zijn thema's zijn dan ook hete hangijzers: het nihilisme, het waardenverlies, de dood van God, de moraal, de zelfbestemming, het individualisme, de macht en de aandacht voor het lichaam. En met het Nietzsche-jaar 2000 (hij stierf in 1900) in het verschiet lijkt de belangstelling voor zijn werk zo mogelijk nog te groeien. Dit boek van de Belgische filosoof Arnout Hostens onderscheidt zich van de bestaande Nietzsche-literatuur, doordat het een thema behandelt dat in de receptie van Nietzsches werk tot op heden schittert door afwezigheid. Het betreft namelijk Nietzsches natuurwetenschappelijke lectuur en de invloed ervan op zijn filosofie. Hostens' onderzoek heeft bovendien een aantal verrassende resultaten opgeleverd, vooral met betrekking tot de onvermoede samenhang tussen bepaalde nietzscheaanse concepties (de eeuwige wederkeer, de wil tot macht) en de toenmalige ontwikkelingen in onder meer fysica, biologie en fysiologie. Op dat vlak is Nietzsehe lang niet zo unzeitgemäss als hij het zelf vaak voorstelt. Wij lazen dit boek. Vervolgens herlazen wij, voor de zoveelste keer, Also sprach Zarathustra. Talloze vertrouwde passages kwamen ons voor als cryptische berichten, opgesteld in een code waarvan wij nu eindelijk de sleutel hadden. Door als een archeoloog in Nietzsches werk en zijn wetenschappelijke lectuur te graven, kon Hostens een boek schrijven dat voor het Nietzsche-onderzoek dezelfde waarde heeft als de steen van Rosette voor de ontcijfering van het hiërogliefenschrift. Achteraf lijkt zijn ontdekking, zoals elke belangrijke ontdekking, haast vanzelfsprekend en gewoon een kwestie van tijd. We hebben er echter ruim honderd jaar op moeten wachten.'