Een zoet akkoord / Nederlandse literatuur en cultuur in de middeleeuwen / 7

EEN ZOET AKKOORD Hendrik van Veldeke en Hadewijch, het Gruuthusehandschrift en het Antwerps liedboek bepalen het beeld dat wij nu hebben van de Middelnederlandse lyriek. Maar daarnaast is er veel dat tot nog toe in het literairhistorische onderzoek onderbelicht is gebleven: de meerstemmige liedkunst, de lyriek van de rederijkers, en talrijke andere teksten die in verzamelingen en handschriften verscholen zitten. Vaak is de vraag naar hun oorspronkelijke functie nog maar amper gesteld. Werden hoofse minneliederen gemaakt door professionele minstrelen of door adellijke amateurs? Diende de geestelijke lyriek vooral als meditatiestof, of werd ze ook werkelijk gezongen? In Een zoet akkoord wordt gepoogd op deze en veel andere vragen een antwoord te geven. Middeleeuwse lyriek werd vaak gezongen en was bovendien zeer gevoelig voor internationale modeverschijnselen; daarom werd er gekozen voor een aanpak, waarbij naast de neerlandistiek ook andere disciplines, zoals de musicologie, de romanistiek, de germanistiek en de geschiedenis betrokken werden. Op deze wijze biedt dit boek een beeld van de zeer gevarieerde verschijningsvormen die de middeleeuwse lyriek in de Lage Landen had, en tevens nieuw inzicht in de uiteenlopende wijzen waarop ze kon worden gebruikt: tijdens uitbundige feesten aan het hof of in de stad, in de stilte van het klooster of het privé-vertrek, als voertuig van wijsheid en moraal of als galant vermaak.