Een onverwachte wereld

Raymond Trimbach Een onverwachte wereld Doordenkboek voor insiders en belangstellenden vol toepasselijke ervaringen en humor Raymond Trimbach is een verpakkingsdeskundig tot hij, eerste werd getroffen door een hartinfarct en in 1996, op 55-jarige leeftijd, door een hersenbloeding. Zijn leven en dat van zijn naasten staat geheel op zijn kop. Maar dan begint een reis door een onverwachte wereld ‘Ik zag een scootmobiel en wilde gaan steigeren. Moest ik daar op? Nooit! Ik, die notabene een boegbeeld was van sportiviteit, op zo’n klotenkarretje!’ Langzaam begint Ray Trimbach de wereld om hem heen op een geheel nieuwe wijze waar te nemen. Prikkelend, poëtisch en soms ontroerend, doet hij er verslag van: ‘Nu, enige jaren later, rijd ik met mijn kleinzoon van drie op zo’n voortuig over de zeedijk, samen genietend van het schitterend uitzicht over het nationale park De Oosterschelde.’ Als ervaringsdeskundige heeft Ray Trimbach, als revalidant, het hele revalidatieproces intensief meegemaakt en werd hij als vitaal persoon na zijn CVA afhankelijk van, onder andere, mantelzorgers. Hij heeft zijn ervaringen, na de ommekeer in zijn leven, in de vorm van zeer herkenbare verhalen, aan het papier toevertrouwd en geïllustreerd met op de computer gemaakte digitale tekeningen. Een monnikenwerk! De rode draad in al zijn verhalen luidt: stel jezelf nieuwe doelen in het leven, ga vooral niet bij de pakken neer zitten. Maak van je leven, ondanks je lichamelijke beperkingen, iets moois en blijf vooral positief denken. Het boek ‘een onverwachte wereld ’ staat vol met mooie anekdotes en korte, tintelende beschouwingen. ‘Een onverwachte wereld’ is meer dan een verslag van iemand die te maken krijgt met een ernstige handicap (‘je jarenlange relatie ligt plotseling onder het stroomstrijkijzer!’) en overeind krabbelt. Wat bijzondere boeken soms doen, is de lezer een beetje anders naar de wereld laten kijken. Dat is de grootste kwaliteit van de tekst en illustraties van Ray Trimbach en dit maakt dat het boek uitstijgt boven het niveau van een individueel verwerkingsverhaal. Zo maken de verbanden die Ray Trimbach legt tussen het leven zonder en met handicap het boek interessant voor zowel mensen die een beperking hebben als mensen die deze niet hebben: ‘Regelmatig ben ik vroeger bijna bezweken onder een lawine van deadlines’. Nu die er niet meer zijn, zijn er andere ‘deadlines’ voor in de plaats gekomen: drempels, trappen, smalle deuren, leefkuilen, slechte ondergroenden enzovoort.’ Ray Trimbach was, na zijn revalidatieperiode, lid van de cliëntenraad van de Stichting Revalidatiegeneeskunde Zeeland. Helaas is Raymond Trimbach op 18 november 2005 overleden.