De waanzin in en om Iran

In november 1979 werd het duidelijk dat het veelbelovende nieuwe Nicaragua door een door de VS georganiseerde en gefinancierde contra-revolutie ten onder zou gaan. Verontwaardigd hierover volgde de auteur sindsdien de ontwikkelingen in en om Iran op de voet in de verwachting, dat dit land het zelfde lot beschoren zou zijn. En dat was ook zo. Van 1979 tot februari 1989 manifesteerden zich deze interesses van de VS in een opeenvolging van contra-revolutionaire acties, inclusief de volledig uit de hand gelopen oorlog met Irak. Nadat door de Sovjets in februari 1989 hier een stokje voor werd gestoken, ontstond er een rustpauze tot 1995, onder-broken door de inval van Saddam Hoessein in Koeweit in 1991. Vanaf 1995 werd er samengewerkt met Israël en vanaf 2005 ook met Europa. Via een vindingrijke kernwapendiscussie versus Iran, groeide deze inventiviteit en westers bondgenootschap uit tot bloedserieuze gevaren voor het uitbreken van een mondiaal conflict in 2005/2006. De bedachte Veiligheidsraad-constructie bleek niet te werken omdat China en Rusland het spel niet mee wilden spelen. Alles draaide in de buitenlandse politiek van de VS om Iran. Iedereen scheen de VS kritiekloos te volgen in hun beschuldigingen dat Iran kernwapens zou gaan produceren. Het bleef een eenzaam gevecht tegen een grootmacht met soms verrassende resultaten. Iran als aangevallene hield weliswaar stand, maar bleef niet bepaald brandschoon.
Jan Oosthoek (1937) werd als zoon van een dominee geboren in Zoutelande. Hij studeerde af als weg- en waterbouwkundige. Op 17 jarige leeftijd nam hij deel aan een internationale jongerenconferentie in Parijs en Londen van de YMCA, waar zijn interesse voor het mondiale denken ontstond. Met name de Derde Wereld problematiek hield hem bezig. Eind 1976 bezocht hij in Medan-Indonesië een verwaar-loosd leprakamp met 250 aan hun lot overgelaten leprapatiënten. De laatste patiënt vroeg hem "Meneer, gaat u ons helpen?". Deze vraag en zijn jawoord zette zijn hele verdere leven op zijn kop. Via zijn inzet voor "zeer schrijnende gevallen" op Noord-Sumatra, analyseerde hij meer en meer de mondiale politieke verhoudingen. Met grote belangstelling volgde hij 27 jaar lang de bemoeienis van de VS met Iran als een kernprobleem van de grote wereldpolitiek.