De Tragiek Van De Schepping

In het scheppingsverhaal van Genesis wordt gezegd: "En God zag, dat het goed was". Deze uitspraak botst met onze ervaring. Moeten wij niet leven in een weerbarstige werkelijkheid? Is er naast het kwaad dat de mens doet (het morele kwaad) ook niet veel kwaad dat de mens overkomt (het fysieke kwaad)? Moet God de schepping maar niet eens overdoen? In dit boek vindt een onderzoek plaats naar de inzichten en denkbeelden van Marcion, voor velen een ketter uit de vroeg-christelijke kerk, toen afgewezen maar nu weer terug in de theologie. Marcion heeft immers de vraag naar de tragiek van de schepping aan de orde gesteld. Hij beleefde deze wereld als een gevangenis van de Schepper. Omdat ook K.H. Miskotte (1894-1976) een antenne had voor het tragische levensgevoel, wordt er ruime aandacht besteed aan de wijze waarop hij de leer van Marcion heeft geïnterpreteerd. Het blijkt dat hij gedurende heel zijn leven met het gedachtegoed van Marcion geworsteld heeft. De auteur beschrijft drie benaderingswijzen van het bittere raadsel van de schepping: het harmoniemodel, het tragische model en het strijdmodel. Meestal wordt het tragische verbonden met gevoelens van onmacht en vergeefsheid, maar kan het tragische ook niet gezien worden als een creatieve, motiverende kracht? In zekere zin kan men deze studie beschouwen als een theologische autobiografie. Het bittere raadsel van de schepping is de auteur niet onbekend. Op theologische wijze probeert hij zijn weg te vinden door het leven met de hoop ook voor anderen perspectief te ontdekken.