Constructie van het eigene

Hoe eenvormiger en complexer de wereld wordt, des te meer lijkt de mens een houvast te zoeken in een specifieke lokale of regionale identiteit. Aan deze zucht naar territoriale verbondenheid ligt veelal een als gemeenschappelijk ervaren verleden ten grondslag. De 'eigenheid' wordt gecultiveerd, eigen dialect en streekgewoonten worden opnieuw gewaardeerd en gekoesterd. Door een aantal culturele vormen van regionale identiteit in Nederland te bestuderen wordt het inzicht in de manier waarop groepen mensen het regionale verleden hanteren en 'volksgebruiken' cultiveren of – sterker nog – construeren, verdiept. Hierbij komen verschillende kwesties aan de orde. Op welke wijzen worden bijvoorbeeld als typisch ervaren tradities gecanoniseerd? Hoe gebruiken mensen taal om het streekeigene te benadrukken? Betekent dialectnivellering tevens een verlies van regionale identiteit? Welke rol spelen regionale omroepen en muziek, van dialectlied tot boerenrock, in dit proces? Op welke wijze gaat men in regio's, zoals Drenthe, Noord-Brabant, Friesland en Limburg, om met regionale geschiedenis of identiteit en welke rol spelen bewegingen en organisaties hierin? Is er sprake van een ideologisch verbond tussen regio en religie? In hoeverre kunnen en mogen we spreken van echt en vals, authenticiteit en namaak, spontaan gegroeide en uitgevonden tradities in de Nederlandse volkscultuur?