Celesta

Schijn bedriegt. De buitenkant van mensen zegt niets over hun gemoedsleven en uiterlijk succes is geen garantie voor geluk. Elizabeth Nobel verstaat de kunst deze ongelijkheid in levensgeluk op een boeiende manier zichtbaar te maken. Met veel psychologisch inzicht wordt het leven van twee zussen beschreven: Angela heeft alles mee, is getalenteerd, mooi, en met liefde omringd. Aleida is onopvallend, misschien wat saai en de liefde lijkt afwezig. Stille waters waaronder een wereld van emoties schuilgaat. Aleida heeft een hersentumor en in afwachting van een operatie ligt ze in het ziekenhuis. Ze kijkt terug op haar leven waarin het huis De Celesta van haar zus Angela een centrale plaats inneemt. Aleida, zelf ongetrouwd, beschouwde het vrolijke gezin van Angela als haar toevluchtsoord. Alle schoolvakanties bracht ze bij hen door. Haar zus, een gevierde operazangeres, had niet veel tijd voor man en kinderen en de trouwe Aleida nam de moederrol over. De spanning in De Celesta was vaak duidelijk voelbaar. Maar ook Aleida had haar geheim dat ze zorgvuldig voor de buitenwereld verborgen hield. Een dramatische gebeurtenis op De Celesta verandert het leven van Aleida rigoureus.