Asterix 21. het geschenk van caesar

Na de Romeinse lusthof komen René en Albert op een nieuw idee om de Galliërs het leven zuur te maken, ditmaal met een waardeloos bewijs van eigendom. De auteurs stellen hiermee eeuwige waarden aan de orde en blijven voortbouwen aan de legende van Asterix. De karakters hebben universele trekjes. Zij zijn net als wij, alleen veel, veel beter. Ook al laat hun schoonheid te wensen over, zijn het toch onbereikbare legenden. Wat heeft het voor zin een bewijs van eigendom af te geven voor een dorp dat niet eens een aam heeft? Aangezien Caesar de door toverdrank gesterkte Galliërs niet op het slagveld kan verslaan, schijnt hij zich in een symbolische oorlog te hebben gestort die erop is gericht het dorp van Asterix, ten minste op het administratieve vlak, bij het Romeinse rijk in te lijven. De auteurs grijpen een andere strijd, die op het politieke vlak, namelijk de verkiezingsstrijd tussen Abraracourcix en Appendix, aan om op hun manier te reageren op het verkiezingsduel waarin Mitterrand en Giscard om de macht streden en waarin ieder om beurten de overwinning behaalt. Een minister van Generaal de Gaulle zei ooit in vertrouwen tegen Albert Uderzo en René Goscinny dat de Generaal tijdens een kabinetszitting elk van zijn ministers met de naam van een personage uit het Gallische dorp aansprak!