Zolang ik leef eet ik gebak

De diagnose kanker zette alles op scherp, ik stond op m'n grondvesten te schudden. In dat tumult was het zoeken naar een weg, puin ruimen én weer gaan bouwen. En dat in willekeurige volgorde. Nu is het vijf jaar later en pluk ik de vruchten van een tijd van herhaaldelijk vallen, struikelen en weer opstaan. Het maakt me stil. Ik heb nog zoveel. En ik leef nog. Anderen die tegelijk met mij ziek werden, hebben het niet gered. Ook dat maakt stil.

Julia Molenaar was net 40 toen zij de diagnose borstkanker kreeg. Nog twee jaar, dan zou ze haar moeder overleven. Die stierf op 42-jarige leeftijd aan borstkanker. Of het bij Julia ook zo zou eindigen, wist ze niet. Een ding wist ze wel: ze wilde niet nog een keer de eenzaamheid rondom kanker meemaken. Daarom besloot ze te gaan schrijven: Knikker-bladen voor familie en vrienden en later columns in de krant. Dit alles geschreven in een combinatie van kwetsbaarheid en kracht, van humor en strijdvaardigheid. Open en eerlijk. De doekjes eraf.

Het is een boek dat gaat over het volle leven en over diepe dalen, maar ook over 'gouddelven'. Foto's van werkstukken en inspiratie om zelf aan de slag te gaan verlevendigen het geheel.

Julia Molenaar (1967) werkte als journalist bij het Friesch Dagblad en als fondswerver/eindredacteur bij Youth for Christ Nederland. Ze studeerde creatieve therapie in Leeuwarden en contextuele hulpverlening in Utrecht. Sinds 2004 is zij creatief therapeut en contextueel hulpverlener en werkzaam in haar eigen hulpverlenerspraktijk Bij de Jabbok. Ze werkt ook op de afdeling psychiatrie van een algemeen ziekenhuis. Ze verzorgt trainingen, workshops en lezingen, ook op het gebied van omgaan met kanker.

Een opvallend verwerkings- en inspirerend doeboek