Gelukkig in mijn leed

De dood van iemand die je zo ontzettend dierbaar is, veroorzaakt een verdriet waar anderen nauwelijks weet van kunnen hebben. Niemand weet hoe mooi en sterk de band was die je met de overledene had. Maar ook zelf weet je niet goed wat je overkomt. Je bent een deel van jezelf kwijtgeraakt. Iets in jezelf is gestorven. En al zegt iedereen dat de tijd alle wonden heelt, de littekens blijven. In 'Gelukkig in mijn leed' beschrijft Laurens van Aggelen de tragische en onverwachte dood van zijn moeder. In dit aangrijpende boek tekent hij op welke emoties zich aandienden tijdens de vreselijk zware laatste uren, het sterven, de dagen voor de crematie en de dagen daarna. Wie zelf iemand verloren heeft, of een ander daarin wil bijstaan, zal zich ongetwijfeld in dit boek herkennen en er troost in vinden. 'Gelukkig in mijn leed' laat zien hoe je als nabestaande toch weer uit het dal klimt, welke kracht je blijkt te hebben, maar ook hoe je soms weer terugvalt. Ook wordt in het boek beschreven hoe anderen in de directe omgeving reageren en vaak niet weten hoe ze er mee om moeten gaan. "Je ouders verliezen, doet misschien wel net zo veel pijn als geboren worden. Ook dan raak je kwijt wat zo vertrouwd was. Van de geborgenheid van de moederschoot, kom je in een wereld terecht waar je jezelf uiteindelijk maar moet zien te redden. Een identieke pijn maak je bij het sterven van je ouders opnieuw mee", aldus schrijver Laurens van Aggelen.