Waarom ik niet weigerde

Het heeft 63 jaar geduurd voordat ik besloot mijn eigen geschiedenis als dienstplichtig militair in Indonesië op te schrijven. Mijn eigen geschiedenis, die verbonden was aan het wel en wee van het zesde bataljon Garde Regiment Jagers, op Java aangeduid als het 421ste bataljon (4e divisie, 2e brigade, 1ste bataljon).Door de publicaties rond het bezoek van Poncke Princen in 1995 is er veel deining veroorzaakt door het Veteranenplatform, dat kennelijk niet in staat is de geschiedenis te zien zoals ze werkelijk is geweest.Sinds 1953 ben ik in het bezit van het bataljonsgedenkboek van het onderdeel, waartoe ik behoorde en ik heb het vaak vol walging weggelegd omdat het wemelt van racistische termen en kwalificaties. Wanneer vandaag de dag zo'n geschrift zou worden uitgegeven, zou het vanwege met artikel 1 van onze grondwet verboden worden.Het is mij bekend, dat zeer vele onderdelen een gedenkboek het licht hebben laten zien, die allen één ding gemeen hebben: de vijand was slecht, dom, achterlijk en hinderlijk en 'wij'... hebben iets groots verricht.Nooit was het ervan gekomen een ander inzicht over de belevenissen van een tropenonderdeel als het mijne te beschrijven. Steeds weer blijkt, dat een aantal veteranen nog steeds is blijven vasthouden aan een zichzelf opgelegd verkeerd beeld. Tijdens een vakantiereis door Frankrijk en Spanje in 1995 heb ik mijn herinneringen opgeschreven, aan de hand ook van meergenoemd gedenkboek. Straks, als Koningin Beatrix naar Indonesië afreist, zal het gehuil wel weer beginnen. Echter, om af te rekenen met ons koloniale verleden, zou het goed zijn, indien Beatrix de excuses van het Nederlandse volk overbrengt aan de volkeren in Indonesië. Niet aan de ex-KNIL-sergeant Soeharto, die verantwoordelijk is voor de dood van honderdduizenden Indonesiërs bij de vermeende staatsgreep in 1965, welke zou zijn beraamd door de PKI.Tevens zou het van moed en respect getuigen als onze huidige regering het koloniale avontuur van 17 augustus 1945 tot en met 27 december 1949 afwijst en veroordeelt. Daar hebben al die Indonesië-gangers van destijds recht op!Zij zijn ingezet voor een bij voorbaat verloren en absoluut verkeerde zaak.Amsterdam, oktober 2016.Frits Lambregts heeft een lied geschreven over deze periode. Dit vind u terug in het boek.