Vlaanderen en zijn buitenland

Kritische analyse van Vlaanderens externe relaties

Vlaamse politici hebben zelfgecreëerde mogelijkheden onvoldoende benut

Vlaanderen kan - sinds de grondwetsherziening van 1993 - buitenlandse betrekkingen organiseren voor alle materies waarvoor het binnen België bevoegd is. De Lambermontakkoorden van 2001 breidden bovendien de Vlaamse werkterreinen voor externe relaties verder uit. Betrekkingen met de Europese Unie, handel en exportbevordering, ontwikkelingssamenwerking, relaties op het vlak van onderwijs en cultuur, landbouw, natuurbehoud, tewerkstelling, huisvesting, waterwegenbeleid, energie...: de actieradius van het Vlaamse buitenlandbeleid is gigantisch groot.

Maar wat blijkt? Van buitenlandse zaken liggen noch de Vlaming, noch de Vlaamse Beweging, noch de Vlaamse politieke klasse wakker. Tijdens de periode 1999-2004 waren er vier Vlaamse ministers voor buitenlands beleid, vier voor buitenlandse handel, vier voor ontwikkelingssamenwerking. Is er in al die discontinuïteit nog iets gerealiseerd? Dit boek brengt een kritische analyse van Vlaanderens bilateriale en multilaterale relaties. En vooral een toekomstvisie, een prikkel voor een fundamenteel politiek debat.

JAN HENDRICKX kan bogen op een indrukwekkende loopbaan: hij leidde de kabinetten van Pierre Harmel en Leo Tindemans, was actief als internationaal consultant en vervulde opdrachten voor de ministers-presidenten Luc van den Brande en Patrick Dewael op het gebied van de externe Vlaamse betrekkingen.