Tien dagen die de wereld deden wankelen / Kritische Klassieken / 14

Het was 7 november 1917 en wie het nieuws hoorde, viel van zijn stoel: voortgestuwd door een kolkende massa van arbeiders en boeren hadden de Russische bolsjewieken de macht gegrepen. Het was de geboorte van een experiment dat een stempel zou drukken op de hele twintigstste eeuw. Over de Oktoberrevolutie zijn bibliotheken volgeschreven. Sommige analyserend, andere verhalend, sommige negatief, andere positief. Maar al deze boeken zijn achteraf geschreven. In de wereldliteratuur bestaat één grote uitzondering: Tien dagen die de wereld deden wankelen, het meeslepende ooggetuigenverslag van de jonge Amerikaanse journalist John Reed, een van de weinige westerlingen die de revolutie vanaf de eerste rij meemaakte. In zijn reportage holt Reed als een razende reporter van hot naar her, brengt verslag uit van de toespraken van Lenin over 'Brood, vrede en land', staat op de eerste rij bij de bestorming van het Winterpaleis en woont de bezetting van fabrieken bij. Een boek dat de geestdrift van die periode geniaal in woorden weet te vatten.Precies honderd jaar na de Oktoberrevolutie geeft Uitgeverij Schokland in samenwerking met de Belgische uitgeverij EPO een nieuwe editie van deze klassieker uit. De heruitgave van Tien dagen die de wereld deden wankelen verschijnt in een herziene vertaling en gaat - voor het eerst in een Nederlandstalige uitgave van dit boek - vergezeld van het oorspronkelijke voorwoord van John Reed. Het boek is voorzien van een uitgebreid notenapparaat. De Belgische historicus Jacques Pauwels schreef het nawoord bij deze uitgave.