Mieke Maaike's obscene jeugd

Mieke Maaike's obscene jeugd verscheen voor het eerst 1972. Dit curiosum is nu nog heel wat curieuzer geworden door de illustraties- in krijt van Peter van Straaten. De vroegrijpe en altijd in brand staande Mieke Maaike is de vleesgeworden parodie op de pornografische roman. Zelf zei Boon er in een interview in De Tijd eens dit over: `Dat heb ik geschreven als reactie op de zeer discutabele heiligenverering, die mij ten deel viel nadat Pieter Daens was verschenen. Daar kwamen jonge priesters naar mij toe die mij vroegen: wat moeten wij doen? Alsof ik uitsluitsel kon geven. Ik wilde daar niet staan als een lieve Jezus of als een nieuwe Multatuli. Noch beviel mij het gevoel van versteend te zijn vóór mijn dood. Ik kan daar niet tegen. Welnu, om diegenen weg te jagen die mij tot fossiel wilden maken heb ik dat boek geschreven. Dat is gelukt. Die mensen hebben zich weer teruggetrokken.' "In sappige, onverbloemde en plastische taal vertelt zij het relaas van haar seksuele uitspattingen die reeds op haar twaalfde in volle gang waren, gedurfd en ongeëvenaard! (Prisma Lectuur Voorlichting) *De Lolita's hebben altijd al zijn boeken bevolkt. Zij zijn de vleesgeworden geluksmomenten die Boon creëerde te midden van het verdriet van de wereld - de voortwoekerende corruptie, het verwaterende socialisme, het opportunisme en eigenbelang. In het Lolitamotief komen seksuele levensdríft, dood, vergankelijkheid en idealisme samen. De Lolita's van Boon zijn misschien wel de hoofdrolspelers in zijn reservaten, in zijn gevonden kleine geluksmomenten, en niet de arbeiders. Lolita's aller landen verenigt jullie, al is het maar voor even. (Graa Boomsma in De Groene) Meer boeken van Louis Paul Boon.