De pornografische verleiding

e heeft tegenwoordig twee gezichten. Een modern gezicht van het emancipatiestreven uit een onderdrukkende seksuele moraal en een postmodern gezicht van een dwingende seksuele code die de mensen eer-der onderwerpt dan bevrijdt. De huidige pornocode komt vooral tot stand via visuele beelden uit de media. Pornografie als emancipatie wordt nage-streefd met voornamelijk verbale middelen in boekvorm. Over deze laatste vorm van pornografie handelt dit boek, dat de wij-ze analyseert waarop in geschriften een porno-erotische spanning wordt opgebouwd met het lezerspubliek. Besproken worden grondleggers van de moderne pornografie uit de 18e eeuw als D.A.F. de Sade en Casanova, chroniqueurs van vrijere seksuele omgangsvormen in de 19e eeuw als de Weense hoer Josephine Mutzenbacher en literatoren uit de 20e eeuw als Henry Miller, Anaïs Nin, Louis Paul Boon, Heere Heeresma en Catherine Millet. Passages uit het werk van deze auteurs en van tal van andere minder bekende schrijvers worden in dit boek gebruikt als illustratiemateriaal van het betoog, waarmee voor de lezer een soortgelijke porno-erotische span-ning wordt opgebouwd als de auteur heeft ervaren tijdens het lezen van de geciteerde werken. Kenmerkend voor pornografie in moderne zowel als in postmoderne zin is het streven om met behulp van porno de schaamte te leren overwinnen teneinde uiting te geven aan seksuele impulsen. Het bezig zijn met por-no, en dus ook het schrijven over porno blijft in essentie een schaamtevol gebeuren. De auteur heeft daarom gemeend onder pseudoniem te moeten publiceren, om zichzelf en anderen in de omgeving van deze schaamte te vrijwaren.