Mens in de kosmos

De hedendaagse filosofie worstelt met de scheiding tussen natuurwetenschap en menswetenschap. Eenzijdig is het populaire simplisme van 'wij zijn ons brein'. Onbevredigend is evenzeer een denken dat het mathematisch-fysische wereldbeeld buitensluit en zich vastklampt aan de half-religieuze illusie dat de natuurwetten de mens niet aangaan. De oudste filosofie was natuurverklaring. Mens in de kosmos laat zien dat geen filosofie het zonder kennis van de natuur kan stellen, maar het legt ook bloot waar de wetenschap verstek laat gaan en alleen de filosofische beschouwing ons verder brengt. Een toegankelijk en gedegen lexicon van de filosofische natuurbeschouwing. Over reikwijdte en grenzen van de natuurwetenschap en over de bijzondere plaats van de mens tussen de doelloze drift van de atomen en de oneindigheid van het universum. Henri Oosthout (1954) is classicus, wiskundige en filosoof. Van zijn hand verschenen eerder Het schandaal van de filosofie (2010), Van de afgrond en de troost (2012), Over muziek (2012) en Klein filosofisch lexicon (2014). Momenteel werkt hij aan een tweedelige Kritische geschiedenis van de westerse wijsbegeerte.