Mens en kosmos een groots verband

Rond het jaar 1600 vond een nieuwe wijze van denken ingang, die onze cultuur de volgende eeuwen zou tekenen. Men streeft ernaar helder en duidelijk te zijn, redeneringen te gebruiken die in een wiskundig schema passen en tot zekere conclusies leiden. Men gaat vooral analyserend te werk; het object, waarover men nadenkt, wordt zo ver mogelijk ontleed en in onderdelen uiteengelegd. Deze wijze van denken heeft grote successen opgeleverd. Maar er kwamen ook moeilijkheden. In het begin van onze eeuw werd duidelijk dat atomen en moleculen toch niet in een helder schema passen. Bovendien constateert de wetenschap, dat analyseren voert tot problemen die grenzeloos ingewikkeld zijn. Tenslotte ontdekten we, dat techniek lelijk uit de hand kan kan lopen. In dit boek relativeert dr. Berghuys het wiskundig denken. De zekerheid die het geeft betreft niet de realiteit, maar een constructie in onze gedachten. De auteur pleit voor meer vertrouwen in een andere bron van zekerheid: intuïtieve kennis, het verstaan van tekens die voortdurend op ons afkomen en die, in hun convergentie, soms bijna dwingend oproepen tot inzicht. Er is de laatste jaren veel geschreven over de eenheid van mens en kosmos. Dr. Berghuys vraagt in dit verband nadrukkelijk aandacht voor de structuur binnen die eenheid. Waarbij wel voorop moet staan, dat er niet twee werelden zijn, een materiële en een geestelijke; er is, aldus de auteur, slechts één kosmos met de geest als kern.