Ik kan de muzen niet haten

PIET SCHRIJVERS heeft een traditie opgebouwd van eclatante Nederlandse vertalingen van Latijnse dichters als Horatius (VERZAMELDE GEDICHTEN), Vergilius (AENEIS, GEORGICA) en Lucretius (DE NATUUR VAN DE DINGEN). Hij heeft ook anderen, Lucanus, en lateren als Lipsius en Burmannus vertaald, bewerkt en onder de aandacht gebracht. Zowel zijn wetenschappelijke arbeid als zijn vertaalwerk is steeds geflankeerd door bevlogen essays over deze dichters, schrijvers en geleerden: over hun filosofie en poëzie, en over hun doorwerking in de hedendaagse geschiedenis en poëzie. In dit boek zijn de beste essays bijeengebracht. IK KAN DE MUZEN NIET HATEN is als een leeswijzer voor de Romeinse poëzie en haar geschiedenis.

Stoïcijnse standvastigheid is een consistent motief in IK KAN DE MUZEN NIET HATEN. De bij de Romeinen populaire filosofie van de Stoa is een crisis-filosofie die steun en troost biedt in tijden van chaos en rampspoed. Seneca, stoïcijn bij uitstek, is in dit boek omgeven door bewonderaars en tegenstanders uit twintig eeuwen West-Europese cultuurgeschiedenis. Poëtische geestdrift is een inspiratie die begint bij de leerdichter Lucretius, de epische dichters Vergilius, Lucanus, Silius Italicus, natuurlijk Horatius en doorklinkt tot in de moderne Nederlandse poëzie van Leopold, Bloem, Gerhardt, Nijhoff, Lucebert en Ter Balkt.

IK KAN DE MUZEN NIET HATEN. OVER POËTISCHE GEESTDRIFT EN STOÏCIJNSE STANDVASTIGHEID is een apologie van de levenskracht van de klassieken. Schrijvers is de OIKOS-PRIJS van Nederlandse classici toegekend als eerbewijs aan zijn passie en omdat hij op eminente wijze de klassieke literatuur onder de aandacht brengt van een groot publiek, en door het Prins Bernhard Cultuurfonds is zijn vertaling van Lucretius geëeerd met de MARTINUS NIJHOFF PRIJS, de belangrijkste onderscheiding voor vertalers in het Nederlands taalgebied.