Honger naar liefde

Als Gerda terugdenkt aan de dagen dat Marieke qua gewicht op haar dieptepunt zat, ziet ze steeds dat akelig magere lijfje voor zich. Ze heeft geen lichaamsvet meer, geen borsten, geen billen, geen buik. Haar huid is perkamentachtig grauwgeel en de structuur van haar botten, haar schedel, haar skelet is helemaal zichtbaar. Ze ziet er uit als een mummie. Haar darmen, lever e.a. spijsverteringsorganen functioneren nog maar nauwelijks. Marieke, dan 18 jaar, 1.74 m. weegt uiteindelijk nog maar 37 kilo. Gerda maakte zich ernstige zorgen over haar dochter, die na een redelijk 'normale' periode van lijnen maar doorging tot ze het stadium bereikte waarin er geen terugkeer meer mogelijk was en het onherroepelijk bergaf met haar ging. De anorexia is dan een feit. Samen kozen zij ervoor om op zoek te gaan naar de onderliggende oorzaak en niet naar kunstmatige middelen of gedwongen voeding te grijpen. Het maakte hun eenzame weg nog moeilijker en zij stuitten voortdurend op onbegrip van hun omgeving. Voor de buitenwereld leek het alsof Gerda haar dochter haar gang maar liet gaan en helemaal niet ingreep. Dat was zeker niet het geval. Gerda wist, dat haar dochter haar eigen lange weg berg af helemaal zelf moest gaan, al stond ze wel heel dicht bij haar. Alleen door die weg helemaal te volgen, door laagje voor laagje af te pellen kon ze bij haar kern komen om van daaruit haar eigen persoon ook weer opbouwen. Dat dat eveneens nog niet meeviel, vertelt ze in dit boek ook. 'Honger naar liefde' is een bijzonder, eerlijk en kwetsbaar boek, waarin stap voor stap verteld wordt, waar Marieke en haar moeder mee te maken krijgen. Daarmee gaat het verder dan de meeste boeken over dit onderwerp.