Het lichaam, het leven en het lijden / Lemniscaat levende filosofie

'Vanaf de ontmoeting tussen de zaadcel en het eije tot de fase van het lijk dat in staat van ontbinding verkeert, legt het lichaam een uniek verhaal vast. De odyssee van een lichaam waarin het hele leven zich samenbalt, legt slechts een verplichting op: het leven niet vergooien. Vandaar de categorische imperatieven: vorm geven aan je bestaan, bouwen aan je uitmuntendheid, zelf bepalen wat je lot is, je zijn bijslijpen, een stijl creëren '. Michel Onfray In 1987, op 28-jarige leeftijd, krijgt de Franse filosoof Michel Onfray, een hartaanval die hem op het randje van de dood brengt. die ingrijpende ervaring leidt ertoe dat hij vanaf dat moment het leven zelf, het zinnelijke genot gaat verheerlijken. Hij ontwikkelt een filosofisch systeem in de geest van Mietzsche: "Wat me niet doodt, dat maakt me sterker. " In de eerste, autobiografische hoofdstukken van dit boek beschrijft Onfray hoe er bij zijn levenspartner borstkanker wordt geconstateerd. Opnieuw wordt hij hardhandig met de vergankelijkheid geconfronteerd. En opnieuw, meer dan ooit, reageert hij met een hartstochtelijke verdediging van het leven en het recht daarop, en met een felle aanval op alles wat de waardigheid van de mens aantast. Dit brengt hem tot een readicaal libertaire bio-ethiek. In een heldere, prikkelende stijl besteedt Onfray systematisch aandacht aan de hele menselijke levensloop van sperma, embryo en genetische manipulatie tot palliatieve zorg, euthanasie en het lijk. Keer op keer attaqueert hij het in zijn ogen verluierende en misleidende karaktier van de joods-christelijke ethiek. Hij pleit voor een hedonische levenswijze waarin het genieten centraal staat en het lijden met alle beschikbare middelen wordt bestreden.