LEVENSKUNST

Levenskunst. Naar een esthetische moraal. Michel Onfray. Vertaald door Ab Kalshoven. 'Back to basics', zal Michel Onfray hebben gedacht nadat hij op zijn 28ste net niet aan een hartinfarct was bezweken. De leraar filosofie trok daaruit de elementaire les dat het bestaan gebouwd is op zand. Wat doe je eraan? Volop genieten, besloot hij. Het is ide enige manier om de dood bij de neus te nemen. Nog zoiets elementairs was dat je alleen en lijf hebt. Of liever: bent. Iets anders is er niet. Vochten, sappen, klieren en vlees. Dat stroomt en gist en vermaalt, het plast en zweet, neemt in en scheidt uit, het paart met andere lijven. Zullen we daar dan maar als filosoof van uitgaan? overwoog Onfray. Wat schieten we met de Rede op, en de Waarheid, en al die andere metafysische zeepbellen? God, we hebben een beetje verstand, we gebruiken het om het bestaan zo te regelen dat het niet helemaal een zwijnenboel wordt. Maar de rede komt altijd achteraan, post factum. Eerst zijn er de impulsen en de driften, de emoties en de appetijt, de begeerten en de lusten. De rede registreert wat er omgaat in het lichaam, en maakt daar concepten van. [...] Zeker, de hedonist eet, drinkt en vrxxt met overgave. Maar het vulgaire schrans- en zuipwerk is uit den boze, en de snelle verleider kan daarom nog geen aanspraak maken op de eretitel van levensgenieter. Want daar is klasse voor vereist, en voornamelijk, zwier en delicatesse. En aandacht voor de ander.