Het fotografisch genoegen / Kennis / Openbare mening / Politiek

De fotografie bevindt zich sedert de komst van digitale technieken vanaf 1990 in een diepgaand proces van verandering. Het is mogelijk geworden fotografische beelden zo te manipuleren dat wijzigingen niet meer technisch te traceren zijn. Fotografische beelden kunnen zelfs louter op de computer worden gemaakt, zonder dat er licht aan te pas komt. De traditionele opvatting dat een foto een natuurgetrouwe afbeelding van een gegeven werkelijkheid is, komt daardoor op losse schroeven te staan. Dit leidt niet alleen tot een andere manier van kijken naar de foto's die we dagelijks tegenkomen in kranten en reclames, maar heeft ook diepgaande invloed op onze blik op de werkelijkheid als zodanig. In Het fotografisch genoegen tracht Arjen Mulder greep te krijgen op deze nieuwe verhouding tot de wereld waarin wij leven. Naast een diepgaande analyse van wat er uniek is aan de fotografie in vergelijking met andere media, zoals schilderkunst, film en video, biedt hij een fascinerende kijk op wat er normaal en raadselachtig wordt gevonden in de beeldcultuur van de eenentwintigste eeuw. Arjen Mulder (1955) studeerde biologie, werkte een aantal jaar als filmrecensent en verdiepte zich daarna in mediatheorie. Hij publiceerde eerder Het buitenmediale - Twee essays over het schrift in het tijdperk van de media (1991) en Het twintigste-eeuwse lichaam (1996). Het fotografisch genoegen is het resultaat van tien jaar denken over fotografie, dat vorm kreeg in essays voor tijdschriften als De Gids, Perspectief, mediamatic, Feit en Fictie, plus vele lezingen op kunstacademies, congressen en fotobiënnales.