Gezondheid en levenskwaliteit voor patient en hulpverlener in de eenentwintigste eeuw

Misschien was de opdracht om heel gezond te leven voor de moderne mens nooit zo groot als nu bij het begin van een nieuwe eeuw, bij het ochtendgloren van een nieuw millennium. Voor deze opdracht staat elke mens: zowel de patient als de hulpverlener. De moderne mens zal steeds meer zijn gezondheid in eigen handen moeten nemen, waarbij hij ook persoonlijk meer verantwoordelijk wordt voor de levenskwaliteit die hij kan genieten. In een wereld waarin relaties steeds vluchtiger en minder duurzaam worden, lijkt stress de meest getrouwe levensgezel van de moderne man en vrouw, terwijl de geborgenheid van rituelen en symbolen geruisloos verdwijnt. Agressie en seksualiteit varen in het menselijke verkeer een steeds meer ontregelde koers. Ook hulpverleners zijn mensen, kwetsbare mensen. Hulpverleners kunnen niet blijven zorgen voor patienten als zij niet zorgen voor zichzelf en voor elkaar. De persoonlijke ontwikkeling van de hulpverlener tot een enthousiaste mens is en blijft de hoofdopgave. Therapie is ontmoetingsarbeid. De moderne hulpverlening blijft een moeilijk evenwicht tussen technische perfectie en menselijke ontmoeting. Het levensgeluk van de mens wordt niet geconditioneerd door de tirannie van de effectiviteit; het ontplooit zich in het teken van de affectiviteit. Ontmoeting en verbondenheid zijn leefruimten voor geluk en gezondheid. Acht relatierecepten worden in hun dagelijkse eenvoud beschreven. Als leefpatronen zijn het gezondheidsstrategieen op de levensweg die altijd ook een (om)weg is naar het geluk. Zij laten een mens de gezonde levenslust ervaren en de samenhorigheid genieten.