De wegwijzers mogen weg

Lieve Ann, iedere man maakt het ooit mee: hij staat voor de spiegel en zeept zijn gezicht in met scheerschuim en dan scheert hij het gezicht van zijn vader bloot. Dat doe ik liever niet in de badkamer van mijn moeder.2016 is niet het meest swingende jaar in de geschiedenis van Tim Foncke. Een lange liefde loopt stuk, waarna de 37-jarige schrijver weer bij zijn moeder gaat wonen. Later dat jaar verblijft hij achtereenvolgens in een hotelkamer in Aalst, in Thailand, in Aaigem, in Zuid-Frankrijk en weer bij zijn moeder. Vanuit deze plaatsen schrijft hij brieven aan de ex-geliefde – met wie hij wel nog naar Thailand gaat, wat een wrange reis wordt – en aan vrienden. Het is flessenpost in een zee van drank. Op een mooie zomerdag reserveert hij een tafel voor twee en vanaf dan staat de liefde opnieuw op het spel.De wegwijzers mogen weg is een tragikomische roman over liefde en vriendschap, over ver van huis zijn en thuiskomen.Tim Foncke (Aalst, 1978) schreef na een carrière als komiek de omstreden brievenboeken De geachten en Het leven is goed als je niet deelneemt. Later verscheen de roman God is klein geschapen. Met Delphine Lecompte, Joke Van Caesbroeck en Piet De Praitere vormt Foncke het literair collectief Moedig achterwaarts.Over God is klein geschapen:‘Een grote roman over de troostende functie van een middelmatig bestaan. Ik heb gelachen als een hyena en gehuild als een wolf.’ - James Worthy‘In de brieven – onmiskenbaar Fonckes fort – komt de ware aard van deze roman boven.’ - TzumOver De geachten:‘De brieven zijn een daad van genadeloze relativering, ook van Fonckes eigen misantropische zelf.’ - Knack‘Keiharde humor.’ - de Volkskrant‘Grappig, ontroerend en zwaarmoedig, maar even zo vaak vilein, scabreus en beledigend.’ - NRC Handelsblad