De dag van morgen

Tien jaar na dato. De A-coy veteranen voelen zich in de steek gelaten. Om niet te zeggen: verraden. De elitestrijders zijn stuk voor stuk zwaar getraumatiseerd en weten zich maar met moeite staande te houden in de verstikkende Nederlandse samenleving die hen niet begrijpt en niet waardeert. De A-coy's vereenzamen, weten met hun emoties geen raad en geven zich over aan buitensporig drank- en drugsgebruik. Ze zijn nog maar nauwelijks in staat om lief te hebben en zijn extreem gewelddadig. Dan krijgt een van de jongens een anoniem telefoontje. Hij weet dat ze gevonden zijn. Maar de vijand van toen is niet meer alleen: hij heeft een onverwachte bondgenoot... De A-coy's hebben maar keuze: doden of gedood worden. En als ze ontdekken wie hen heeft verraden breekt de hel los. Europa zal nooit meer hetzelfde zijn...
De dag van morgen is het verhaal van een desillusie. Het is het verhaal van onmenselijk leed, verraad, verdriet, vriendschap, liefde en onvoorwaardelijke trouw. Het is een klacht tegen de regeringsleiders die achteloos met mensenlevens schuiven, en een klacht tegen het onbegrip van een samenleving. Het is een troost voor de moeders die hun zonen niet meer herkennen en voor de vrouwen die een andere man terugkregen. En boven alles staat De dag van morgen voor erkenning: voor de veteranen van toen en van nu!
Nicky de Wit (1972) is zelf een veteraan, die in verschillende oorlogen heeft gediend. Hij heeft zijn herinneringen, zijn angsten en zijn nacht merries(en die van zijn mederstrijders) verwerkt tot een bloedstollende roman. De Wit schrijft zoals je het van een (ex-)militair verwachten mag: strak, snel en zonder omhaal. Maar uiterst precies. Dat maakt De dag van morgen tot een roman die je niet snel vergeet...