Zomaar een dak...

In de periode na de Tweede Wereldoorlog hebben zich in de hervormde kerk grote veranderingen voorgedaan op liet terrein van de kerkbouw en kerkinrichting. I let exterieur van de kerkgebouwen wijzigde zich. De gebouwen werden in de loop van de tijd lager en bescheidener, terwijl het al dan niet plaatsen van een toren een discussiepunt werd. De toenemende behoefte aan nevenruimten oefende invloed uit op de opzet van de kerken. Kerkgebouwen met slechts enkele bescheiden nevenruimten veranderden in kerkelijk centra met een behoorlijke ontmoetingsruimte en vele nevenruimten. Daarnaast kreeg het exterieur een boeiender aanzien door de afwisseling van glaswanden en gesloten muren. Ook ten aanzien van het interieur deden zich veranderingen voor. Er is gediscussieerd over de plaats van de kansel en avondmaalstafel, evenals over het al dan niet plaatsen van een vast verhoogd liturgisch centrum. Dat laatste hing mede samen met het pleidooi voor flexibiliteit en multifunctionaliteit van de eredienstruimte. Verder is er geëxperimenteerd met aparte avondmaalsruimten en dagkapellen. In het eerste deel van zijn boek geeft tie auteur een overzicht van de genoemde ontwikkelingen. In het tweede deel is een beschrijving gegeven van achtendertig kerkgebouwen uit de afgelopen vijftig jaar. Aan de hand van foto's en plattegronden worden de veranderingen geïllustreerd.